Benon Hardy - kompozytor i pierwszy w Polsce muzyk grający na organach Hammonda. Urodził się w 1930 roku. Benon Hardy uczył się gry na fortepianie w Rybniku u prof. Karola Szafranka, potem studiował w Warszawie u prof. Zbigniewa Drzewieckiego. W latach pięćdziesiątych przeprowadził się do Poznania, gdzie przez wiele lat grał w zespole Poznańska Piętnastka Radiowa na pierwszym w Polsce egzemplarzu organów Hammonda, a także występował z kabaretem Wagabunda. Z przekazanych BN dokumentów osobistych (także z czasu II wojny światowej) wynika, że na początku lat sześćdziesiątych artysta pod swoim prawdziwym nazwiskiem Bernard Biegoń koncertował z Symfoniczną Orkiestrą Objazdową, założoną przez Towarzystwo Filharmonii Robotniczej, wykonując utwory m.in. Chopina, Moniuszki, Paderewskiego, Noskowskiego, Kurpińskiego (warto dodać, że orkiestrą tą kierował Jerzy Młodziejowski, skrzypek i altowiolista, ale również autor książek krajoznawczych, m.in. o Tatrach). Potem współpracował jako pianista i organista, a także klawesynista ze słynnymi chórami: Poznańskie Słowiki Stefana Stuligrosza i Polskie Słowiki Jerzego Kurczewskiego, towarzysząc im w podróżach koncertowych po Polsce i świecie. Wykonywał z powodzeniem jako solista koncert fortepianowy George’a Gershwina. Był cenionym akompaniatorem piosenkarki Marii Koterbskiej oraz śpiewaka operowego Paulosa Raptisa.